Sedina w pełnej krasie wróci za półtora roku

Kamienną podstawę pomnika, którą tworzą piaskowce i granit, oczyszczono, odsolono, wzmocniono i zdezynfekowano oraz wymieniono ubytki spoin. Firma Kielart, która wygrała przetarg na wykonanie tych prac, przytnie też roślinność wokół fontanny.

3,6 mln zł od marszałka i miasta

– Zadbano również o podziemną izolację zewnętrznych ścian niecki basenu – mówi Monika Bąk z Zakładu Usług Komunalnych. – Oczyszczono też zbiornik fontanny i wykonano nową nawierzchnię dna. A kamienne elementy wodotrysku pokryto środkiem, który uodporni je na wilgoć.

Prace konserwatorskie trwały do końca listopada. Koszt renowacji nadszarpniętej zębem czasu zabytkowej podstawy fontanny to 128 tys. zł. Pełny koszt zrobienia kopii pomnika oraz odrestaurowania dawnego wyglądu placu, to 3,6 mln zł. Marszałek wspomógł inwestycję kwotą 2,7 mln zł z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Resztę dołoży miasto. Sama rekonstrukcja pomnika Sediny i otaczającej ją postaci kosztować ma około 2,5 mln zł.

– Rekonstrukcja pomnika, modernizacja i remont całego placu Tobruckiego w Szczecinie uwzględni jego historyczny układ, co uczyni ten punkt miasta prawdziwą jego wizytówką – tłumaczy Władysław Husejko, były już marszałek. – Szczecinowi to się po prostu należy i dlatego poparłem inicjatywę.

Dzięki pasjonatom

Przed wojną plac został specjalnie ukształtowany i ozdobiony roślinnością sprowadzoną z całego świata. W basenach unosiła się specjalnie dobrana wodna roślinność. Wokół posadzono rzadkie okazy drzew i krzewów. Były specjalnie wytyczone alejki i miejsca, gdzie można było wypoczywać.

Po wojnie plac został zniszczony, a na miejscu Sediny postawiono kotwicę. W październiku 2008 roku pasjonaci historii miasta, na czele których stanęła nie żyjąca już Genowefa Piwońska, rozpoczęli starania o wpisanie Kompozycji Figuralnej Fontanny Sedina do rejestru zabytków, co też się stało. Była to podstawa o staranie się o dofinansowanie z Unii.

Cztery wersje zaginięcia Sediny Pomnik Sediny zaginął w czasie wojny lub tuż po. To jedna z największych tajemnic Szczecina. Od lat poszukują go dziennikarze i miłośnicy miasta. W którym momencie Sedina znikła z postumentu, do dziś nie ustalono. O prym prawdziwej wersji walczą trzy, a nawet cztery, z których każda może być wiarygodna. Pierwsza twierdzi, że pomnik wraz z wieloma innymi został pod koniec wojny przetopiony na surowiec dla przemysłu zbrojeniowego. Druga, że pociętą na części Sedinę widziano po wojnie w gruzach zburzonego Zamku Książąt Pomorskich. Zwolennikiem trzeciej jest Leon Granek, pionier Szczecina, który twierdzi że widział, jak Rosjanie zdemontowali Sedinę i umieścili ją na statku. Jest też czwarta, opowiedziana dziennikarzom przez mieszkankę Rostocku, Ormgardę S., która jako 16-letnia dziewczyna obserwowała zakopywanie pomnika w Lasku Arkońskim

Znana w całej Europie Pomnik Sediny odsłonięto 112 lat temu, 23 września 1898 r. na ówczesnym Markt Platz. Jeszcze przed tym miasto wypuściło, jak byśmy to dziś określili, różnego rodzaju gadżety z nim związane, co rozsławiło Szczecin w całej Europie. Był to okres prosperity miasta. Zdobiąca wodotrysk rzeźba przedstawiała młodą kobietę, Sedinę, stojącą na pokładzie żaglowca. Wykonana była z brązu. Sedina na ramieniu trzymała żagiel, a drugą rękę wspierała na kotwicy.

Dziób pomnikowego żaglowca, zdobiony głową gryfa, był spychany z rumowiska skał na wodę przez muskularnego Tytana w otoczeniu nagich boginek morskich, które chroniłyłódź przed rafami. Na dziobie łodzi siedział Hermes, patron handlu i kupców. Sedinę stworzył Karl Ludwig Manzel, absolwent berlińskiej Akademii Sztuk. Był też twórcą innych znanych pomników szczecińskich, w tym cesarza Fryderyka III, na którego miejscu dziś w obecnym Parku Żeromskiego stoi Adam Mickiewicz. Jedyną zachowaną do dziś w Szczecinie jego rzeźbą jest Walka Centaura przed Muzeum Narodowym na Wałach Chrobrego. (jej ojciec był konserwatorem).