Inscenizacja pacyfikacji Stoczni Szczecińskiej, w moim obiektywie

Inscenizację rozpoczyna scena, jak komitety strajkowe powiesiły na Bramie głównej stoczni flagi i transparenty o strajku. Z taśmy słychać odtworzony głos Mieczysława Ustasiaka przewodniczącego Komitetu strajkowego. Pod bramę podchodzi ksiądz i odmawia modlitwę, a na bramie pojawia się krzyż. Stoczniowcy skandują: Ksiądz z nami.

Z taśmy słyszymy historyczne nagranie z obrad komitetu strajkowego w świetlicy stoczniowej. Z głośników słychać dramatyczny apel jednego z przywódców strajku, Andrzeja Milczanowskiego. Słuchać syreny nadjeżdżających wozów milicyjnych i ZOMO. Do bramy podchodzą oddziały policji i wojska, wzywając stoczniowców do otwarcia bramy i rozejścia się. 

Strajkujący skandują: Nie oddamy stoczni!. Zostajemy!. Wojsko do koszar!. Polskie wojsko ze stoczniowcami!. Okrzyki: MO – gestapo!, i skandowanie: Wrona orła nie pokona. Policja i wojsko wycofują się, a pod bramę nadjeżdża wóz milicyjny, "sikawka”, który w stronę stoczniowców leje wodę. Lejąca woda zmusiła straże stoczniowe do odstąpienia do bramy.

Tą sytuację wykorzystuje nadjeżdżający w stronę bramy czołg, który taranuje bramę. Za czołgiem Oddziały ZOMO i wojska wdzierają się do stoczni. Zostają aresztowani przywódcy strajku. ZOM-owcy tłukąc pałkami aresztowanych członków komitetu strajkowego, pakują ich do policyjnych wozów. Inscenizację kończy wspólny przemarsz autorów tego widowiska.

Cóż, dzisiaj po 30 latach od tego wydarzenia, tę inscenizację większość traktuje jako niezapomnianą atrakcję, robiąc zdjęcia i filmy „na pamiątkę”. Wśród widzów są też starsi ludzie, którzy pamiętają tamte wydarzenia i chociaż widać na ich twarzach wzruszenie, są nieskorzy do wspominania. Tym bardziej, że stocznię jednak „oddali” i to w bardziej pokojowych warunkach. W warunkach Polski demokratycznej, o którą z taką ofiarnością walczyli.