7 cudów Gocławia i Golęcina: Część pierwsza

Na Gocławiu i Golęcinie, pomimo że tereny te jakby stworzone są pod turystykę i rekreację, nie działa żaden punkt widokowy (zamknięta na głucho Wieża Bismarka, niewidoczne już prawie ruiny byłej restauracji na Wzgórzu Kupały, zniszczone wejście na taras widokowy na bunkrze (schronie) na Wzgórzu Kupały). Jednak są jeszcze obiekty, które warto zwiedzić:

1. Kościół parafialny p.w. Matki Boskiej (Najświętszej Marii Panny) Nieustającej Pomocy Od 1837 r rozpoczęto starania o budowę nowego kościoła, obok istniejącego zniszczonego z VIIII w. Ukończono ją w 1847 r. Obecny kościół jest zbudowany z cegły o drewnianej konstrukcji dachowej z wysoką bocznie usytuowaną wieżą. Kościół zbudowano w formie prostokątnej, neogotyckiej budowli salowej, ma niewielkie trójboczne prezbiterium i smukłą ośmioboczną wieżę ustawioną w sposób nietypowy przy południowo-wschodniej ścianie kościoła. Wieża według tradycji pełniła funkcję latarni dla rybaków i żeglarzy pływających po Odrze.

W przestrzennym wnętrzu, przykrytym płaskim stropem belkowym,

z dawnego wyposażenia przetrwał jedynie neorenesansowy prospekt organowy z początku XX wieku. W czasie drugiej wojny światowej kościół uległ poważnemu zniszczeniu. Kościół odbudowano, oraz przebudowano dla potrzeb obrządku katolickiego, a 25 sierpnia 1946 r został wyświęcony jako kościół parafialny. W 1973 r dobudowano zakrystię.

W pobliżu kościoła położony był dawniej cmentarz, czynny do 1970 r. Dziś rosną tu drzewa w wieku około 150 lat. Na dawnym cmentarzu, w narożniku północno-wschodnim, zachowały się mury dawnej kostnicy.

2. Młyn parowy - olejarnia

W 1855 r przy ul. Dębogórskiej 3-33 powstał jeden z pierwszych na Pomorzu młynów parowych, należący do spółki akcyjnej. Działał aż do 1910 r. Potem budynek zajęła olejarnia.

Po II Wojnie Światowej w byłym młynie parowym, później olejarni, uruchomiono produkcję konserw rybnych. Po przeniesieniu produkcji konserw na drugą stronę ulicy, na nabrzeże Oko-Cal, obiekt olejarni przejęła spółka „Metaloport”.

Obecnie miasto przekazało monumentalną budowlę Fundacji Balet, która chce tu zorganizować jeden z największych ośrodków kulturalnych w Szczecinie.

3. Wieża Bismarka (Gocławska, Wolności)

Wieżę zbudowano w 1912 r. na cześć kanclerza Ottona von Bismarka (1815-1898 r.), twórcy I Rzeszy Niemieckiej, w stylu neoromańskim, na wzór grobowca króla Ostrogotów Teodoryka Wielkiego wzniesionego w VI wieku w Rawennie. Podobną basztę na cześć kanclerza wzniesiono też w Świdwinie.

Bismark, niewątpliwy bohater Niemiec, dla Polaków nie kojarzy się pozytywnie.

Zrozumiałe, że po wojnie władze polskie nadały posępnej, lecz turystycznie atrakcyjnej wieży nazwę Wieży Gocławskiej. Wieża stała się ulubionym miejscem spacerów okolicznych mieszkańców i wycieczek szczecinian, którzy z tarasu mogli oglądać piękne widoki przełomu Odry. Aż do połowy lat 70-tych nie pilnowana ani nie konserwowana przez nikogo wieża, była dziką atrakcją turystyczną. I dopiero po serii tragicznych wypadków dewastowany obiekt zamknięto, powierzając w wyłączne władanie stacji nadawczej Szczecin-Radio.

Dzisiaj po nadajniku morskiego radia został tylko nieczynny maszt. Po zamknięciu wieży już tylko młodzi kaskaderzy i samobójcy pieli się na taras, a nawet wyżej na szczyt kopuły, skąd roztaczała się panorama przyprawiająca wielu o zawrót głowy.

W 2001 r. wieża i plac przed nią stał się prywatną własnością Adama Kałuskiego, który planował przywrócenie jej dawnej atrakcyjności, urządzeniu tu restauracji i zagospodarowaniu całego terenu.