Wybieramy zajęcia pozalekcyjne dla dzieci

Takie pytania zadają sobie rodzice na początku roku szkolnego.  Najważniejsze, żeby dziecko chodziło na takie zajęcia z przyjemnością.

Zajęć pozalekcyjnych jest tak dużo, że łatwo zagubić się w gąszczu rozmaitych kursów. Przed wyborem dodatkowych zajęć dla dziecka należy wziąć pod uwagę kilka ważnych kwestii. Przede wszystkim jego własną aktywność, a więc to, co lubi robić najbardziej. Źle wybrane zajęcia, zamiast sprawić dziecku przyjemność, staną się dla niego źródłem stresu. Nie zapominajmy o relaksie. Dziecko powinno mieć trochę czasu wolnego, w którym nie będzie się zajmowało wyłącznie nauką.

Rodzaje zajęć pozalekcyjnych

Oświatowe - konkursy o charakterze umysłowym, zgaduj-zgadule, opowiadania bajek i baśni, zajęcia w kółkach przedmiotowych i kółkach zainteresowań (np. czytelniczym, filatelistycznym, przyrodniczym, krajoznawczym), prowadzenie kronik, korespondencji, informacje i poradnictwo, nauka własna. Mają charakter zajęć rozrywkowych, artystycznych i terapeutycznych.

Rozrywkowe - gry i zabawy ze śpiewem, przy muzyce, konkursy sprawnościowe, imprezy rozrywkowe, tańce towarzyskie, rozwiązywanie szarad, rebusów, zagadek, audycje i filmy o charakterze rozrywkowym.

Artystyczne - rysunek, malarstwo, rzeźba, grafika i inne techniki plastyczne, zajęcia z zakresu żywego słowa, recytacje, teatry lalek, cieni, żywego planu; zajęcia muzyczne – chóry, zespoły wokalne, muzyczne, perkusyjne, orkiestry, występy solistów, wieczornice artystyczne, akademie i uroczystości, wystawy, pokazy. Mogą mieć równocześnie cechy zajęć rozrywkowych i oświatowych.

Praktyczno-techniczne - szycie, haftowanie, dziewiarstwo, cerowanie, tkanie, prace w papierze, drewnie, prace ze sznurka, słomy, mas i tworzyw, zajęcia gospodarskie, kuchenne, ogrodnicze, zajęcia modelarskie, konstrukcyjne, fotograficzne, prace dekoratorskie.

Wychowanie fizyczne i sport - gry i zabawy ruchowe, wycieczki sportowe, rajdy piesze i rowerowe, lekkoatletyka, pływanie, saneczkarstwo, łyżwiarstwo, narciarstwo, rozgrywki i turnieje w różnych dyscyplinach sportowych, zajęcia w kółkach i klubach sportowych,

Organizacyjno-społeczne - praca w organizacjach dziecięcych i młodzieżowych, drużyny porządkowe, higieniczne i inne, akcje i czyny społeczne, udział w konkursach czystości, estetyki, oszczędzania, zbiórka makulatury, organizowanie imprez, wystaw i inne.

Przykładowe ceny zajęć pozalekcyjnych

• języki obce - 2 zajęcia w tygodniu, zajęcia grupowe 1200-1600 zł/rok
• nauka gry na instrumentach (gitara, keyboard, perkusja) – 1 godzina w tygodniu, zajęcia indywidualne - 1600 zł/rok
• zajęcia komputerowe – 1 godzina w tygodniu, zajęcia indywidualne - 1100 zł/rok
• nauka gry w tenisa – 1 godzina z instruktorem – 50-90 zł/60 min
• jazda konna – 1 godzina z instruktorem – 35-50 zł/60 min
• korepetycje z różnych przedmiotów szkolnych - 1 godzina w tygodniu, zajęcia indywidualne - 35 zł/45 min

Opinia eksperta: Izabella Orzechowska,

psycholog:

- Rodzice chcą, żeby dziecko się uczyło, chodziło na angielski, na tenis, ale nie przejmują się tym, że pociecha nie wychodzi na podwórko. A przecież to właśnie na podwórku, w gronie rówieśników dziecko się uczy życia społecznego. Nie stawiajmy na to, żeby dziecko uczyło się dużo, tylko, żeby pielęgnowało relacje z innymi ludźmi. Jeśli nie przebywa w gronie innych, to nie nabywa umiejętności dyskutowania, osiągania kompromisu. Dziecko nie powinno bazować wyłącznie na wiedzy akademickiej.

Opinia eksperta: Elżbieta Linartowicz,

pedagog z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej „Akademos”

- Od kiedy powinno się zacząć naukę języka obcego i w jakiej formie? Dla małych dzieci najlepsza jest forma zabawowa, wtedy się dziecko chętniej uczy. Dla dzieci starszych bardzo dobry jest pobyt za granicą. Niech dziecko spróbuje wejść do sklepu, zrobić drobne zakupy, zapytać o coś sprzedawcę. Problemem nie jest nauka języka, ale umiejętność jego wykorzystania w praktyce. Dobrze jest oglądać programy telewizyjne w języku obcym, bajki, filmy, słuchać piosenek. Tam są pokazane emocje. Dziecko słucha, przeżywa i chętniej się uczy. Chodzi o to, żeby dziecko jak najmniej odczuwało relację nauczyciel - uczeń.