W pracy zszywa oczy, po godzinach gra na giełdzie

Pan profesor od 33 lat pracuje w klinice na Pomorzanach. Do tej pory opublikował 174 prace w tym 101 artykułów recenzowanych, wydał też jeden podręcznik. W latach 1989-1994 przebywał na stażach naukowych w USA, w 1989 roku pracował na University of Pennsylvania w Filadelfii, w latach 1990-92 na Washington University w Saint Louis, a w latach 1992-94 na Yale University w New Haven.

Jakie badania aktualnie prowadzi Pan Profesor?
Obecnie zajmuję się metodami korygowania krótkowzroczności. Badam też występowanie innych wad wzroku, takich jak nadwzroczność, niezborność, różnowzroczność. Prowadzę badania nad rolą nużeńca w chorobach powiek.

Jak często występuje krótkowzroczność w naszym mieście? W jakim przedziale wiekowym jest zazwyczaj wykrywana?
Z przeprowadzonych przeze mnie badań wynika, że w Szczecinie 13 proc. dzieci w wieku od 6 do 18 roku życia ma krótkowzroczność. Wada ta najczęściej wykrywana jest w 10-12 roku życia.

Jakie są następstwa krótkowzroczności?
Krótkowzroczność prowadzi do znacznego obniżenia ostrości wzroku, a nawet do ślepoty. W Polsce 26-31proc. przypadków ślepoty spowodowanych jest krótkowzrocznością.

Czy pojawiają się nowe metody leczenia krótkowzroczności?
Z przykrością muszę stwierdzić, że do tej pory nie opracowano żadnej skutecznej metody leczenia krótkowzroczności. Od kilku lat w USA, Chinach i Dani prowadzone są badania nad lekami hamującymi postęp krótkowzroczności. Otrzymane wyniki są bardzo obiecujące. Uzyskiwano zwolnienie postępu choroby o około 50 proc. Jednak badania nad tymi lekami nie zostały jeszcze zakończone.

Czemu ma służyć wprowadzony program badań dzieci?
Wprowadzony przeze mnie i dr Ewelinę Lachowicz program badań dzieci ma odpowiedzieć na pytanie jakie okulary należy zapisywać dzieciom z krótkowzrocznością. Słabsze, czy silniejsze? Do tej pory nie rozstrzygnięto jednoznacznie tego problemu. Na świecie ukazały się trzy prace naukowe na ten temat. Wnioski Japończyków i Anglików są sprzeczne.

Czym jeszcze zajmuje się Pan Profesor w Klinice?
W Klinice oprócz prowadzenia badań zajmuję się leczeniem pacjentów oraz kształceniem studentów. Od 2001 roku prowadzę zajęcia nie tylko w języku polskim ale również w języku angielskim.

Czy w Pomorskiej Akademii Medycznej studiują zagraniczni studenci?
Tak. Do Szczecina przyjeżdżają przed wszystkim studenci z Norwegii i Szwecji. Zdarza się też, że w zajęciach uczestniczą osoby z innych krajów europejskich, a nawet Amerykanie.

Jaką najtrudniejszą operację wykonał Pan w swoim życiu?
Trudno na to pytanie odpowiedzieć ponieważ każda na pozór łatwa operacja może okazać się operacją bardzo trudną. Jeżeli mam powiedzieć to mogę wspomnieć z jakiej operacji jestem najbardziej zadowolony. Chłopiec uderzył się kierownicą roweru w oko. Uraz był tak duży, że gałka oczna pękła na pół. Udało mi się ją tak zeszyć, że funkcja oka wróciła całkowicie do normy.

Jaka forma działalności daje Panu Profesorowi największą satysfakcję: prowadzenie badań naukowych, leczenie pacjentów, uczenie przyszłych lekarzy?
Największą satysfakcję daje mi prowadzenie badań. Na drugim miejscu ex aequo znajduje się praca z pacjentami i studentami.

Czy przy tak intensywnej pracy znajduje Pan czas na jakieś hobby?
Bardzo interesuję się bankowością. W Stanach grałem na giełdzie. Nigdy nie straciłem. W Polsce jestem bardzo ostrożny. Minimalnie inwestuję w akcje, ale z dużym zaciekawieniem przyglądam się temu co dzieje się na rynku.