Prosili o ratunek

– Musiałam przekonywać dyżurną przez telefon, że dziecko potrzebuje pomocy – mówi Genowefa Przybysz, prawny opiekun małej Martynki.

Martynka ma 4 lata. Opiekuje się nią prababcia. Wieczorem, koło godz. 20 zaczęła gorączkować. Gdy temperatura dochodziła do 39 stopni, pani Genowefa z sąsiadką postanowiły wezwać pogotowie. Nie przypuszczały, że napotkają na takie problemy.

– Usłyszałyśmy, że do dziecka z temperaturą pogotowie nie przyjedzie – mówi sąsiadka, pani Barbara. – Kazano nam przyłożyć dziewczynce zimny okład. Bardzo nalegałyśmy. Dopiero kiedy powiedziałam dyspozytorce, że mała ma duszności, udało się nam ją przekonać.

W końcu karetka dojechała. Lekarz stwierdził, że dziewczynka ma zapalenie płuc i przez tydzień musi zostać w szpitalu.

– Dzwoniąc na pogotowie mocno podkreśliłam, że choruje dziewczynka, którą opiekuje się prababcia, starsza osoba – mówi pani Barbara. – Kobieta, którą prosiłyśmy o pomoc, powinna się tym zainteresować. Usłyszałam tylko, że nie przyjadą.

– Dyspozytorka miała prawo odmówić wezwania karetki, gdy dziecko ma tylko temperaturę. Ale gdy
dowiedzieliśmy się o innych objawach, jak duszności, pogotowie od razu zostało wysłane do chorej
– mówi Monika Bąk, rzecznik Wojewódzkiej Stacji Pogotowia. – Gdyby karetka jeździła do każdego, mogłaby nie zdążyć do tych, którzy jej naprawdę potrzebują. Takie mamy przepisy.

Rzecznika praw pacjenta poprosiliśmy o radę, jak postępować w takich sytuacjach.

– Pacjent nie płaci za bezpodstawne wezwanie pogotowia. Dlatego dzwoniąc po karetkę nie możemy
się bać. Najwyżej dyspozytor pokieruje nas do dyżurnej przychodni – mówi Maria Matusiak, rzecznik praw pacjenta. – Nie bójmy się prosić o dodatkowe informacje. Jest jeszcze jedno wyjście, możemy poprosić o wizytę w domu lekarza rodzinnego, który też ma dyżury.