Pracowałem dla mojego miasta

Pan Franciszek ma 90 lat. W Szczecinie mieszka od 1946 roku. Przyjechał tu po wojnie. Do lat 70. pracował dla wojewódzkiego konserwatora zabytków. Przez ten czas brał udział w odbudowie większości zabytków w naszym mieście.

- Po wojnie Szczecin był bardzo zniszczony – opowiada pan Franciszek. – Wszędzie były gruzy. Budynki które nie zostały zburzone, były spalone.

Przygoda z odbudową miasta zaczęła się dla pana Franciszka w 1946 roku.

- Pracowałem wtedy przy odbudowie dachu urzędu wojewódzkiego na Wałach Chrobrego – opowiada. – Dach nad jednym ze skrzydeł był zupełnie spalony, całość wymagała odbudowy.

Po odbudowie urzędu przyszedł czas na renowację zniszczonego nabrzeża przy moście cłowym.

- Zajmowałem się także remontem falochronów w Kołobrzegu – wspomina pan Franciszek. – Gdy wróciłem do Szczecina, zająłem się rekonstrukcją północnego skrzydła Zamku Książąt Pomorskich.

W czasie wojny zniszczona została m. in. sala Bogusława i krypta.

Jednym z najtrudniejszych zadań dla pana Franciszka i jego kolegów była praca przy odbudowie katedry.

- Na początku zajmowaliśmy się odgruzowywaniem kościoła – mówi. – Następnie dostaliśmy zadanie odbudowania wieży, trzeba było pracować na wysokości. Wtedy nie było takich zabezpieczeń jak dziś, więc zadanie nie było łatwe.

Odbudowa katedry trwała dwa lata, brało w niej udział wiele osób.

W 1972 roku pan Franciszek odbudowywał budynek, w którym znajduje się dziś Pleciuga. Wtedy doszło do niebezpiecznego wypadku.

- Tata spadł z rusztowania z wysokości pierwszego piętra – mówi Anna Witkowska. – Na szczęście złamał tylko nogę.

Pan Franciszek brał udział także w odbudowie ratusza, kamienicy Loitzów. Wyjechał także z kolegami do Warszawy aby pomagać przy odbudowie Zamku Królewskiego.

Dziś Franciszek Sobczyk razem z córką i jej rodziną mieszka w Kijewie.