Tekst: Bogna Skarul / Foto: Sebastian Wołosz
- Pamięta Pan pierwszą przygotowaną własnoręcznie potrawę?
- To był makaron parpadele z podgrzybkami w sosie śmietanowo-winnym. Miałem wtedy kilkanaście lat i był to przełom w moim podejściu do gotowania.
- Przez sześć lat podglądał Pan, jak gotują Chińczycy. Można polubić chińską kuchnię?
- W Chinach byłem zajęty pracą. Ale rzeczywiście, trochę podglądałem jak przygotowują potrawy. Tam rozsmakowałem się w chińszczyźnie. I teraz najbardziej tęsknię nie za samymi Chinami, a za tamtym jedzeniem. W Polsce nie znam ani jednego miejsca, które byłoby choćby zbliżone do oryginału.
- Jaka jest chińska kuchnia?
- Przebogata. Trzeba być absolutnym ignorantem, aby kategorycznie stwierdzić, że nic z chińskiej kuchni może nie smakować. Chińczycy mają tysiace różnych potraw, więc jest w czym wybierać.
- A kulinarne zwyczaje?
- W większych aglomeracjach prawie codziennie wszyscy jedzą poza domem. Zupełnie inaczej niż u nas. Tam się żyje po to, aby jeść. Chińczycy mają zupełnie inne przyzwyczajenia żywieniowe. Na przykład kurczak. Chińczycy uważają, że najbardziej ruchoma część zwierzęcia będzie najsmaczniejsza, bo jest poddawana ciągłym ćwiczeniom. Więc ich przysmakiem są nóżki. Natomiast piersi z kurczaka zupełnie się dla nich nie nadają do jedzenia. Utylizują je lub sprzedają za grosze. U nas pierś jest szlachetną częścią drobiu.
- A co przygotowują z nóżek?
- Nóżki podawane są jako przystawka, a sposoby ich przygotowywania są praktycznie nieskończone.
- Co Panu najbardziej smakowało?
- Ryby, ale te naprawdę świeże. W Chinach dostaje się rybę na talerzu prosto z akwarium. Chińczycy wierzą, że wtedy nie zdąży ulotnić się dusza zwierzęcia, a ta daje energię. Dlatego tak popularne jest tam gotowanie wszystkiego na bieżąco. Oczywiście z wołowiną i wieprzowiną jest trudno, ale ptactwo często czeka na klienta w klatce z tyłu lokalu. To powoduje, że taki obiad ma niepowtarzalny smak.
- Po sześciu latach w Chinach, wrócił Pan do Polski i...
- Zacząłem myśleć poważnie o gastronomii.
- Założył Pan restaurację w Międzyzdrojach.
- Szukałem czegoś odpowiedniego, gdzie udałoby się stworzyć niepowtarzalny klimat. Restauracja usytuowana na wydmach w części ten warunek spełnia.
- U Pana jada się na talerzach, choć lokal jest tuż przy plaży.
- Zależy mi na jakości tego, co u mnie można zjeść, a także w jakim otoczeniu. I staram się tej jakości pilnować. Nie spotkałem się nigdy z lokalem, który podaje wysokiej jakości jedzenie na papierowej tacce nasiąkniętej tłuszczem.
- Skąd ta dbałość o jakość?
- W dużym stopniu zawdzięczam ją Niemcom. Pracowałem w kuchni Hotelu Esplanade w Herringsdorfie wraz z Thomasem Wickboldem. To restauracja z gwiazdkami Michelina. Przygotowywaliśmy kolacje, które składały się z ośmiu dań i z winem kosztowały około tysiąca złotych od osoby.
- Czego się Pan jeszcze tam nauczył?
- Wszystkiego po trochu. To była praktyka z prawdziwego zdarzenia. Otworzyła mi oczy, jak działa od wewnatrz cały mechanizm biznesowy w gastronomii.
- I tam dowiedział się Pan, co to znaczy dobre danie. Właśnie, co to znaczy?
- Odpowiednio doprawione. I takie, które nie musi być już niczym wzbogacane po podaniu klientowi.
Zobacz, gdzie znajdziesz nasz bezpłatny magazyn »
[Czytaj również on-line:
MM Trendy. Szczecin | Styl | Moda | Kultura. Serwis »
](http://www.mmszczecin.pl/trendy)
echodnia.eu Świętokrzyskie tulipany
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
