„Metalówka” z ulicy Hożej

Któż nie zna charakterystycznego budynku przy ulicy Hożej – tego z szarymi ścianami i czerwonym dachem. To dawna „metalówka”, a obecnie Zachodniopomorskie Centrum Edukacyjne. Najstarszą pamiątką jaką znaleźliśmy w szkolnym archiwum jest zdjęcie przedstawiające miejsce, w którym budynek dopiero powstanie.

– Przekazał je nam absolwent Leszek Stępień – mówi Maria Dalecka, nauczyciel z ZCE. – Zrobiono je w latach dwudziestych XX wieku, a przedstawia nasze boisko szkolne z ćwiczącą młodzieżą. W tle widoczne jest wzgórze, na którym dopiero powstanie nasza szkoła.

Doły wypełnione gipsem

Po wybudowaniu budynku w latach trzydziestych XX wieku pełnił on najpierw funkcje „szpitala matki”.

–W czasie wojny zorganizowano tutaj lazaret wojskowy – mówi Mirosław Wirt, nauczyciel. – Według najstarszych mieszkańców dzielnicy jeszcze w końcu lat czterdziestych można tu było znaleźć doły wypełnione gipsem – pozostałość po szpitalu. Ale to nie jedyna pamiątka. W czasie remontu szkoły odnaleziono list napisany przez francuskich jeńców, którzy pracowali tutaj w 1943 roku. Natrafiono również na paczkę francuskich papierosów „Gaulois”.

Polskie dzieje szkoły zaczynają się powojnie. W latach 1946-47 powstały w tym miejscu trzy szkoły. Były to: Gimnazjum Przemysłowe Huty „Szczecin”, Szkoła Przysposobienia Przemysłowego nr 45 oraz Szkoła Państwowych Zakładów Inżynierii „Ursus”.

Pierwsza zawodówka

Powołana we wrześniu 1946 r. Szkoła Państwowych Zakładów Inżynierii „Ursus” była jedną z pierwszych szkół zawodowych na terenie Szczecina. Szybka rozbudowa przemysłu maszynowego po IIwojnie światowej wymagała dużej liczby fachowców. Podjęto więc decyzję o organizacji Gimnazjum Przemysłowego Huty „Szczecin”, a później Szkoły Przysposobienia Przemysłowego nr 45.

4 grudnia 1947 roku naukę w nowopowstałym Gimnazjum Przemysłowym rozpoczęło 53 uczniów dwóch klas pierwszych o kierunku ślusarsko-mechanicznym. Dyrektorem gimnazjum został jego organizator Roman Ptaszyk. Siedziba mieściła się jeszcze wtedy przy ulicy Monterskiej 12 w dzielnicy Glinki.

Najlepsza w Szczecinie

Z początkiem roku szkolnego 1950/51 powstała Zasadnicza Szkoła Hutniczo-Metalowa. W tym samym czasie zlikwidowano Szkołę Przysposobienia Przemysłowego. We wrześniu 1951 roku naukę rozpoczęto na ulicy Zgorzeleckiej (obecna Hoża 6 – dzisiejszy budynek szkoły). Szkoła powoli rozrastała się – naukę prowadzono w 12 oddziałach, w zawodach: hutniczych, mechanicznych i elektrycznych.

Rok szkolny 1954/55 jest ostatnim etapem tworzenia struktury organizacyjnej szkoły, która w pamięci mieszkańców Szczecina zapisze się jako „metalówka”. Stało się to za sprawą połączenia dwóch szkół: Zasadniczej Szkoły Hutniczo- Metalowej (z siedzibą przy ulicy Zgorzeleckiej) i Zasadniczej Szkoły Metalowej. W 1959 roku szkoła w czasie wizytacji uznana została za jedną z najlepszych placówek oświatowych w Szczecinie.

Imienia twórcy polskiej nauki

Duży wpływ na działalność przyszłego ZCE ma powołanie w roku szkolnym1964/ 65 Technikum Przemysłowo-Pedagogicznego, kształcącego nauczycieli dla potrzeb szkolnictwa zawodowego. Absolwenci tej szkoły w 1968 r. po raz pierwszy bawili się na studniówce. „Metalówka” staje się cenioną i znaną placówką oświatową w środowisku. W roku szkolnym 1969/70 ZSM zajmuje II miejsce we współzawodnictwie na najlepszą szkołę zawodową województwa szczecińskiego.

Z okazji 25-lecia działalności na Pomorzu Zachodnim, w 1972 zostało nadane szkole imię profesora Henryka Mierzejewskiego – twórcy polskiej nauki o skrawaniu metali. Zachodzące po 1989 roku zmiany zmusiły władze do poszukiwania nowych rozwiązań w kształceniu zawodowym. W efekcie 1 września 1992 roku powstało Centrum Kształcenia Zawodowego. Ambicją założycieli było stworzenie szkoły zdolnej do szybkiego reagowania na potrzeby lokalnego rynku pracy i kształcącej mobilnych zawodowo absolwentów.

Zobacz zdjęcia:

60 lat dawnej "metalówki"