Gdzie jest nasza Sedina

Według naocznego świadka pomnik Sediny został zakopany. Wciąż ma znajdować się w okolicach Lasu Arkońskiego.

Choć przez 65 lat, od momentu zniknięcia Sediny, krążyło wiele teorii dotyczących jej losów, nie udało się ustalić prawdy. Redakcja MM Moje Miasto dotarła do zdjęcia niepublikowanego dotąd w prasie. Fotografia może świadczyć, że Sedina zniknęła z Markt Platz (obecnie Plac Tobrucki) nieco później niż podają świadkowie. Niemiecka mieszkanka Szczecina twierdzi, że pomnik został zabrany z placu w 1942 roku.

- Zdjęcie mogło być zrobione w lutym bądź marcu 1942 roku - mówi pasjonat historii Szczecina. - Przedstawia niemieckich żołnierzy. W tle widać pomnik Sediny Dzisiaj, za sprawą przedwojennej mieszkanki Szczecina o Sedinie znowu zaczęło być głośno. Kobieta wskazała obszar, w którym jej zdaniem pomnik został zakopany. Jako 16-letnia dziewczyna miała być świadkiem, jak robotnicy (pod eskortą niemieckich żołnierzy) ukrywali monument. Obecnie teren wokół Lasu Arkońskiego przeczesują poszukiwacze. Używają georadarów.

- Naszym sprzymierzeńcem nie jest pogoda – zdradza Andoss (pseudonim jednego z poszukiwaczy). – Gleba jest wilgotna, co pozwala nam na jej prześwietlenie do głębokości dwóch metrów. To za mało. Kiedy przeschnie będziemy mogli sprawdzić, co znajduje się na głębokości 7 metrów.

Andoss twierdzi, że Sedina na pewno została ukryta. Ale zdaje sobie sprawę, że mogła zostać wykopana wcześniej. Podobnie uważa Małgorzata Jankowska, Miejski Konserwator Zabytków.

- Odróżniam wiarę od nadziei - mówi. - Myślę, że znajdziemy Sedinę bądź jej fragmenty. Istnieją przesłanki, że została ukryta przed nalotami alianckimi i może wciąż znajdować się w Szczecinie.

Pesymistami są znawcy historii naszego miasta. Anna Kowalewska, przewodniczka Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego uważa, że szanse na znalezienie pomnika są bardzo niewielkie.

- Jak większość podobnych obiektów, Sedina została wywieziona ze Szczecina - mówi. - Z tamtego okresu ocalały w większości pomniki z piaskowca. Żelazne były przetapiane, a surowiec używano do produkcji broni dla Wehrmachtu podczas II wojny światowej.