Centrum kultury w wieży węglowej

Koncepcja zagospodarowania wieży jest prosta. Na 9 kondygnacjach Michał Kunat planuje stworzyć centrum dla ludzi, którzy do tworzenia potrzebują przestrzeni. Pracownie miałyby skupiać tych, którym zależy na rozwoju regionu i którzy chcą realizować swoje pomysły na różnych płaszczyznach życia: w sztuce, architekturze, nauce.

- Dlaczego zdecydowałem się na zakup wieży? To proste, jestem architektem i chciałem przywrócić blask i formę tego fantastycznego budynku, kwintesencji architektury przemysłowej. Szkoda byłoby zmarnować takie miejsce – mówi Michał Kunat.

Centrum ma być prowadzone przez fundację działającą na zasadach „non profit”. Dzięki temu osoby objęte jej pomocą nie martwiłyby się np. o płacenie czynszu za pracownię.

- Dla Szczecina powstanie takiego centrum oznaczałoby rozwój nie tylko miasta, ale i regionu – mówi Michał Kunat. – Niestety, w tej chwili mój projekt stoi pod znakiem zapytania.

Na drodze do spełnienia marzeń Michała Kunata stanęła biurokracja. Okazuje się, że działka na której stoi wieża nie jest jego własnością, a architekt jest jedynie wieczystym dzierżawcą terenu.

- Jeśli miałbym zainwestować w renowację wieży potrzebuję prawa własności, które sprawi, że będę pewny wszystkich opłat związanych z działalnością na przestrzeni lat – mówi. – Wtedy moje zainwestowane pieniądze mają sens, w innym wypadku czułbym się niepewnie czekając kiedy miasto zacznie podwyższać opłaty za działkę.

Z taką prośbą Michał Kunat wystąpił do miasta. Urząd wojewódzki, który mógł zdecydować o sprzedaży działki stwierdził jednak, że nie rozumie argumentów pana Michała, a wieczysta dzierżawa daje mu prawie takie same prawa jak własność.

- Dla mnie to zderzenie dwóch światów – mówi Michał Kunat. – Z jednej strony Polska jest krajem demokratycznym, a z drugiej decyzje administracyjne podejmowane są na zasadach blokujących jego dalszy rozwój. Bez prawa własności nie ma rozsądnych kredytów i bezpieczeństwa inwestycyjnego. Prawo własności jest przecież podstawą demokracji.