100 lat działalności szpitala na Golęcinie

Początkowo szpital posiadał zaledwie 20 – 30 łóżek, a pacjentów leczył jeden lekarz. W latach dwudziestych ubiegłego stulecia szpital powoli się rozbudowywał. Pacjenci mogli już liczyć na opiekę 40 pielęgniarek i 6 lekarzy. Przy ul. Strzałowskiej powstał dom pielęgniarek Czerwonego Krzyża.

W 1921 r szpital wykupił cały zakład „Bergquell”. Szpital mógł wówczas pomieścić 250 pacjentów. W czasie wojny ocalał jedynie budynek gdzie mieścił się oddział zamknięty, obecnie oddział onkologiczny.

Regionalny Szpital Onkologiczny przy ul Strzałowskiej 22 jest kontynuatorem działalności Szpitala Miejskiego na Golęcinie mieszczącego się w pomieszczeniach poniemieckiego szpitala i ośrodka opiekuńczego przejętego przez władze polskie 18.10.1945 r. Szpital miejski początkowo hospitalizował niemal wyłącznie zakaźnie chorych i liczył ok. 100 łóżek. Później w jednym z pomieszczeń uruchomiono przejściowo Oddział Odwykowy dla alkoholików.

Po wzniesieniu budynku głównego zniszczonego podczas wojny liczba leczących się tu osób wzrosła do 352. Pierwszym dyrektorem był dr. W Gilewicz, następnie od 01.08.1946 r dr. M. Oszwaldowski.  Zorganizował on oddział chirurgii, interny i ginekologiczno-położniczy. We wrześniu 1949 r oddział chorób wewnętrznych przeniesiono do Szpitala Zakaźnego na ul. Arkońskiej

W połowie 1970 r szpital podporządkowano organizacyjnie Wojewódzkiemu Szpitalowi Zespolonemu, szpital został rozbudowany z powodu zlokalizowania tutaj centrum onkologicznego dla trzech sąsiednich województw: szczecińskiego, koszalińskiego i gorzowskiego.

01.01.1979 r Szpital stał się samodzielną jednostką p.n. Specjalistyczny Onkologiczny Zakład Opieki Zdrowotnej i składa się ze Szpitala ogólnego i Wojewódzkiej Przychodni Onkologicznej. Szpital ogólny w 1994 r liczył 198 łóżek w tym134 na oddziale o charakterze onkologicznym (chirurgia, radioterapia, chemioterapia) oddziale anestezjologii i intensywnej opieki medycznej oraz 64 łóżka na ginekologii-położnictwie.