Osiedle Głębokie w Szczecinie zostanie objęte konserwatorską ochroną! ZDJĘCIA

- W biurze miejskiego konserwatora zabytków trwają również prace nad włączeniem do zasobu GEZ najcenniejszych i najlepiej zachowanych willi – mówi Michał Dębowski, miejski konserwator zabytków - Wartością wskazującą na konieczność ochrony konserwatorskiej osiedla Głębokie jest zachowany układ przestrzenny osiedla willowego, morfologicznie powiązanego z rekreacyjnymi terenami leśnymi i pobliskim jeziorem, dokumentujący rozwój myśli urbanistycznej dotyczący kształtowania suburbiów Szczecina w latach 30. XX wieku - dodaje.

Z decyzji o wpisaniu osiedla Głębokie do GEZ bardzo zadowolony jest Sylwester Chruszcz, szczeciński architekt i mieszkaniec osiedla, który uważa, że to wielkie wyróżnienie, ale także poważne zobowiązanie.

- Układ wrzecionowaty wpisuje się w charakter tego miejsca, gdzie przenika się architektura i przyroda. Musimy dbać o to miejsce, bo to podwyższa wartość osiedla i daje nam powód do dumy - mówi.

Osiedle leśno-parkowe Głębokie realizowane było od 1932 roku, w charakterze podmiejskiego osiedla willowego, w bezpośredniej bliskości terenów leśnych i jeziora Głębokie. Pierwsze plany osiedla wykonał w 1931 roku berliński architekt Heinrich Zeller.

Projekt obejmujący około 76 ha lasu, przewidywał 4 etapy realizacyjne. Pierwszy etap obejmował teren położony najbliżej Szczecina, po zachodniej stronie dzisiejszej ul. Zegadłowicza. Wydzielono 170 działek wzdłuż trzech podłużnych ulic tworzących kształt wrzeciona (Majowa, Pogodna, Jaworowa), połączonych ciągami poprzecznymi. Kolejny etap przewidywał powiększenie osiedla na przedłużeniu ulic Pogodnej i Jaworowej, w trzecim zakładano dalsze przedłużenie głównych ulic wzdłuż północnego krańca jeziora oraz wytyczenie dwóch dodatkowych ulic w stronę Bezrzecza, czwarty etap miał objąć teren po wschodniej stronie ul. Zegadłowicza. Starannie zaplanowano przekroje ulic i nawierzchnie w obrębie osiedla, w zależności od charakteru i funkcji danej ulicy, podkreślając rolę zieleni w kształtowaniu przestrzeni.

Pierwotną zabudowę osiedla stanowiły budynki 1-2 kondygnacyjne, murowane, z wysokimi dachami ceramicznymi, w tym obiekty w konstrukcji ryglowej. Z powodu narastających ograniczeń rozwój osiedla zatrzymał się na drugim etapie, a część obietnic nie została zrealizowana (np. kanalizacja, nawierzchnie ulic, szkoła, komunikacja tramwajowa). Pomimo to osiedle utrzymało wysoki standard. Formalnie osiedle zostało włączone w granice administracyjne miasta na mocy uchwały rządowej z 15 października 1939 roku w sprawie utworzenia Wielkiego Miasta Szczecin. W okresie powojennym systematycznie dogęszczano zabudowę domkami jednorodzinnymi, wolnostojącymi i bliźniakami, dokonując wtórnych podziałów działek. Powstała ul. Czerwcowa, a ul. Sielską przedłużono i obudowano od strony jeziora. Części niezabudowane kwartałów od strony jeziora przyłączono do terenów leśnych. Wybudowano pętlę tramwajową, szkołę wg projektu arch. Mieczysława Janowskiego oraz kościół wg projektu arch. Zbigniewa Abrahamowicza. Osiedle zostało skanalizowane i uzupełniono brukowanie ulic.