Wzgórze Elizy na Golęcinie może odzyskać świetność

Wzgórze Elizy nazwane po wojnie Wzgórzem Kupały, od połowy XIX w. do 1939 r. stanowiło popularne miejsce wypoczynku szczecinian. W czasie wojny wybudowano w zboczu wzgórza pięciopiętrowy schron. Po wojnie przejęło je wojsko.

– Po wojsku na krótko schron pozostawał bez opieki. To wystarczyło, że zdewastowano wszystko co możliwe, niemal całą infrastrukturę – mówi Tomasz Andrzejak, były funkcjonariusz kompanii antyterrorystycznej szczecińskiej KWP, a obecnie prezes Fundacji Byłych Funkcjonariuszy Służb Mundurowych, którzy pragną przywrócić miejscu przedwojenną funkcję i zmodernizować schron. – Chwała miastu, że przekazało nam ten obiekt, ale bez pomocy władz niewiele możemy zrobić.

Na razie członkowie Fundacji sami wywieźli z bunkra śmieci. Zabezpieczyli też strop ostatniego piętra, przez który przesącza się woda. Doprowadzili prąd, a wokół – dla wzmocnienia podłoża – wysypali 75 ton tłucznia.

Schron stał się też tematem prac semestralnych studentów Katedry Architektury Krajobrazu ZUT. Różne wizualizacje przedstawili na specjalnej wystawie w Książnicy Pomorskiej. Wystawę wysoko ocenił prezydent Piotr Krzystek.

– Ale za tym uznaniem powinny pójść czyny, bo same słowa nie mają wymiaru finansowego – uważa Tomasz Dalski, wiceprzewodniczący regionalnego oddziału Twojego Ruchu. – Nadal północne dzielnice miasta są tak jakby poza sferą zainteresowania.

Fundacja ma zamiar stworzyć na Wzgórzu Elizy nie tylko teren rekreacyjno-sportowy, ale również Zachodniopomorskie Centrum Szkoleniowe z salami wykładowymi, strzelnicą oraz z najnowocześniejszym w Europie torem taktycznym. Na to jednak potrzebne są pieniądze.

– Chcemy to miejsce przywrócić miastu – mówi Tomasz Andrzejak. – Zyskają nie tylko mieszkańcy Golęcina, ale cały Szczecin zyskując atrakcyjne miejsce wypoczynku i sportu.

Wzgórze Elizy

W XIII wieku okoliczne wzgórza wraz ze wsią Golęcino były własnością klasztoru cysterek ze Szczecina. Zakonnicy założyli na nich winnice użytkowane aż do XIX wieku.

Dawna nazwa wzgórza, Elisenhöhe, związana jest z wizytą w tym miejscu w 1821 roku cesarskiego następcy tronu Fryderyka Wilhelma IV z małżonką, Elżbietą Ludwiką Wittelsbach. W połowie XIX stulecia na całym obszarze znajdowało się sporo kawiarń, restauracji i hoteli.