Twarze szczecinian

Pierwszy raz na Niebuszewo trafił na dłużej po szkole podstawowej – do Zespołu Szkół Zawodowych na Niemierzyńskiej, gdzie uczył się fotografii.

- Zastanawiałem się też nad liceum plastycznym, ale stwierdziłem wtedy, że zawód fotografa jest bardziej bezpieczny i interesujący niż typowego artysty plastyka – wspomina.

– I tak, jak przewidziałem, ta szkoła dała mi wiele praktycznych umiejętności.

Potem była dalsza edukacja, w końcu wyjazd do Poznania na Akademię Sztuk Pięknych.

- Nie do końca byłem przekonany, czy wrócę do Szczecina i tutaj będę pracował – przyznaje. – Wtedy jednak dowiedziałem się o konkursie na pracownie artystyczne. I tak znowu trafiłem na Niebuszewo. Tym razem na Lenartowicza, do kamienicy artystycznej. Szybko zacząłem utożsamiać się z tym miejscem.

W jego twórczości dominują portrety i krajobraz miejski. Odwiedza i fotografuje miejsca zapomniane i zaniedbane. Uwiecznia polityków, artystów, naukowców. Tak powstał projekt „Portrety szczecinian”.

Dziesięć lat po jego pierwszej odsłonie artysta zaprasza na drugą część. Na wystawie w Książnicy Pomorskiej znowu zobaczymy ponad 100 portretów, które tym razem naznaczone będą zmianami, jakie w Szczecinie i jego mieszkańcach zaszły w ciągu ostatniej dekady.

Od 2004 roku Andrzej Łazowski przewodzi Stowarzyszeniu Czas Przestrzeń Tożsamość, którego celem jest praca na rzecz społeczności lokalnych poprzez działania artystyczne, organizowanie wystaw, plenerów, spotkań i seminariów. Wydaje też serie książek opisujących perły naszego miasta i regionu: Stolec, Jasienicę, Skolwin. Na swoją premierę czeka właśnie pozycja na temat Grabowa.

Współtwórca książek nie wyklucza, że za jakiś czas doczekamy się publikacji na temat Niebuszewa.

- Najchętniej pokazałbym różnorodność tej dzielnicy, przez którą przewinęli się Niemcy, Żydzi, Cyganie, Polacy – mówi. – A także nadzieje i pragnienia ludzi tutaj mieszkających i z tym miejscem związane.