Szczecińskie chwile Gałczyńskiego. Historia pisarza w naszym mieście

To Leonard Borkowicz, powojenny wojewoda szczeciński sprowadził do naszego miasta Gałczyńskiego.

Po raz pierwszy Konstanty Ildefons Gałczyński przyjechał do Szczecina w grudniu 1947 roku, w ramach akcji "Czytelnika" - "Wizyty pisarzy u swoich czytelników".
Leonard Borkowicz miał ambicję, żeby ożywić w Szczecinie życie kulturalne, dlatego zaczął namawiać pisarzy, żeby tu zamieszkali. Część z nich mieszkała w domkach poniemieckich na Głębokim, między innymi Jerzy Andrzejewski.

Gałczyński zamieszkał na Pogodnie, w domu przy ul. Skłodowskiej-Curie 17. Dzisiaj ten dom ma prywatnego właściciela, ale widnieje tam tabliczka informująca o pobycie poety.

Decyzja o przeprowadzce do Szczecina zapadła w grudniu 1947 roku. Gałczyński mieszkał wtedy w Krakowie. Nigdy nie miał własnego domu, zawsze coś wynajmował.
Powitanie w Szczecinie

Do Szczecina przyjechał wiosną 1948 roku. Dom na Pogodnie był umeblowany i gotowy do zagospodarowania. Do centrum dojeżdżał tramwajem nr 1. To właśnie dlatego powstał wiersz "Do szczecińskiego tramwaju nr 1". Ale pierwszy szczeciński wiersz Gałczyńskiego nosił tytuł "Wiosna w Szczecinie".

Gałczyński był zachwycony Szczecinem, jego zielenią, magnoliami. Jego córka, Kira Gałczyńska, chodziła niedaleko do szkoły podstawowej przy ul. Reymonta.

W 1948 roku powstał jego najpopularniejszy wiersz o naszym mieście - "Szczecin".
Kiedy pisał wiersz "Satyra na bożą krówkę" w Świetlicy Artystycznej, zaproponował, żeby to miejsce nazwać klubem 13 Muz. Ta nazwa przetrwała do dzisiaj i nadal odbywają się tam imprezy kulturalne, chociaż już nie jest takim  miejscem jak kiedyś.

Choroba i wyjazd
3 czerwca 1948 roku Gałczyński przeszedł zawał i trafił do szpitala przy Unii Lubelskiej, który był najbliżej. Niestety, dokumentacja jego choroby nie zachowała się.  Poeta często wyjeżdżał na rekonwalescencję, ale jeszcze do 1949 roku mieszkał w Szczecinie. Nie wyjechał po kilku miesiącach, jak podaje wiele źródeł. Odkryła to Cecylia Judek z Książnicy Pomorskiej.

- Wiele wierszy poety z elementami szczecińskimi jest datowanych na rok 1948 czy 1949, czyli już po zawale. To oznacza, że pisał je jeszcze w Szczecinie - mówi Cecylia Judek.

Gałczyński ze Szczecina wyjechał w sierpniu 1949 roku.

- To była postać tragiczna - mówi Cecylia Judek. - Miał trudne dzieciństwo, przeżył śmierć ukochanego brata. Odbierał rzeczywistość w sposób charakterystyczny dla osób bardzo wrażliwych. Pisał dla ludzi i tak, że jego poezja trafiała do ludzi. Niestety, po wojnie jego wiersze w redakcjach poddawano cenzurze, więc tak naprawdę nie znamy powojennego Gałczyńskiego.

W Szczecinie o nim nie zapomniano.W 1964 roku zbudowano i zwodowano statek M/S K. I. Gałczyński. Imię poety otrzymało Studium Nauczycielskie nr 1, które było zalążkiem obecnego Uniwersytetu Szczecińskiego. W 1973 roku w Oddziale Muzycznym obecnej Książnicy Pomorskiej otwarto Gabinet Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego.  Większość eksponatów podarowała jego córka Natalia Gałczyńska.