Spam telefoniczny - czy istnieje skuteczna obrona?

Pościel ekologiczna, nowoczesne garnki czy może sympozjum medyczne? Wybór zaproszeń na takie spotkania jest ogromny, a wszystko to kosztem naszych nerwów, kiedy po raz kolejny podnosimy słuchawkę i słyszymy przemiły głos Pani z call-center. Zjawisko to możemy spokojnie nazwać „spamem”, choć według prawa określenie „spam” odnosi się do strefy elektronicznej.

Reklama na telefon – bezkarność?

Zakładając, że głównym źródłem informacji firm jest książka telefoniczna nasuwa się pytanie co z ochroną danych osobowych? Skoro nasze prywatne numery znajdują się w tak dużej bazie jaką jest książka telefoniczna powinny być prawnie chronione. Co na to Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych?

Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych co do zasady nie zabrania pozyskiwania danych ze źródeł powszechnie dostępnych (jak np. Internet czy książki telefoniczne).

Dodatkowo wskazać należy, że nie w każdym przypadku mamy do czynienia z przetwarzaniem danych osobowych, bowiem gdy w celu kontaktu z klientem losowo wybierane są kolejne numery telefonów, a przedstawiciel firmy nawet nie wie, z kim się łączy, to uznać można, że wówczas nie dochodzi do przetwarzania danych osobowych w rozumieniu ustawy o ochronie danych osobowych (za dane osobowe uważa się bowiem takie informacje, które bezpośrednio identyfikują osobę fizyczną lub takie, które bez nadmiernych kosztów, czasu i działań do takiej identyfikacji mogą prowadzić).

Jeśli jednak firma, która zajmuje się telemarketingiem, czyli oferowaniem produktów i usług przez telefon, pozyskuje numer telefonu osób prywatnych z ogólnie dostępnych źródeł, np. z książki telefonicznej, i gromadzi pozyskane w ten sposób dane w oddzielnej bazie danych, zobowiązana jest stosować przepisy ustawy o ochronie danych osobowych. Nakazują one administratorom danych osobowych (czyli podmiotom decydującym o celach i środkach przetwarzania) wywiązanie się z kilku obowiązków, takich jak:

-zarejestrowanie utworzonego zbioru danych osobowych u Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (chyba że zachodzą przesłanki zwalniające go z tego obowiązku, wymienione w art. 43 ust. 1 pkt. 1-11),

-wykazanie się podstawą prawną uprawniającą do wykonywania jakichkolwiek działań na zawartych w takim zbiorze danych osobowych (aby przetwarzanie danych osobowych, a więc wykonywanie na nich jakichkolwiek operacji, było zgodne z prawem, każdy administrator musi wskazać podstawę prawną takiego działania; ustawa o ochronie danych osobowych

– w odniesieniu do danych tzw. zwykłych, takich jak np. imię i nazwisko, adres zamieszkania czy numer telefonu - wskazuje je w art. 23 ust. 1 pkt.1-5),

-dopełnienie obowiązku informacyjnego.

Ustawa o ochronie danych osobowych uzależnia sposób dopełnienia przez administratora danych obowiązku informacyjnego względem osoby, której dane dotyczą, od tego, czy dane zostały pozyskane bezpośrednio od tej osoby, czy też pośrednio, tj. od innego podmiotu lub np. ze źródeł powszechnie dostępnych.
W myśl art. 25 ust. 1 ustawy, w przypadku zbierania danych osobowych nie od osoby, której one dotyczą, administrator danych jest obowiązany poinformować tę osobę, bezpośrednio po utrwaleniu zebranych danych o:

- swojej nazwie i adresie,
- celu i zakresie zbierania danych, a zwłaszcza o ich odbiorcach,

- źródle, z którego dane zostały pozyskane,

- prawie dostępu do danych i prawie ich poprawiania, a także o

- prawie żądania zaprzestania przetwarzania danych lub wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych.

Spełnienie obowiązku informacyjnego jest o tyle istotne, że dzięki niemu osoba, której dane dotyczą, ma świadomość, że jej dane są wykorzystywane i może skorzystać z wynikających z ustawy przysługujących jej praw. Jeśli zaś osoba, której dane zostały pozyskane przez określony podmiot ze źródeł powszechnie dostępnych nie chce, aby były one przez ten podmiot wykorzystywane lub udostępnianie kolejnym podmiotom, może skorzystać z przysługujących jej uprawnień i np. zażądać usunięcia jej danych osobowych.

Zatem jeśli czyjeś dane osobowe, w tym numer telefonu, zostały pozyskane z książki telefonicznej i są wykorzystywane w nowym celu, jakim jest przekazanie treści o charakterze marketingowym, to firma, która w ten sposób postępuje, powinna m.in. podać informacje na swój temat, poinformować skąd pozyskała nasze dane osobowe, a na wykorzystywanie ich w nowym celu powinna uzyskać naszą zgodę. Jeśli takiej zgody nie wyrazimy, a firma mimo tego wciąż się z nami kontaktuje, na bezprawne wykorzystywanie przez nią naszych danych osobowych można wnieść skargę do GIODO.

Książka telefoniczna pierwszym źródłem spamu.

Jak walczyć ze „spamem”? Oto kilka porad.
Unikaj telemarketingu i zakupów na telefon.

Zastrzeż swój numer.
Unikaj publikacji w książkach telefonicznych.

Poinformuj znajomych o nierozpowszechnianiu numeru.

Zablokuj połączenia od numerów nieznanych.

Dodawaj numery do „Blacklist” w swoim telefonie.

Stacjonarny?
Złota rada, by pozbyć się niechcianych tele-marketerów. Przeliczmy koszty utrzymania telefonu stacjonarnego przez ilość wykonywanych i odbieranych połączeń i sprawdźmy opłacalność tej usługi. W dobie telefonii komórkowej telefon domowy zszedł na drugi plan. Dziś prawie każdy posiada „komórkę” i dostęp do internetu.
Więc czy telefon stacjonarny jest nam niezbędny?

Moje Miasto Szczecin www.mmszczecin.pl on Facebook