Przeklęta wspólnota

Częścią budynku zarządza Towarzystwo Budownictwa Społecznego, resztą – wspólnota mieszkaniowa.

– Na co szły nasze pieniądze z czynszów, skoro na farbę nie ma ani grosza? – zastanawia się głośno jeden zmieszkańców, Jan Paweł Jesionek.

Dom pamięta wojnę. Elewacja się sypie, a lewy róg poddasza wymaga natychmiastowej naprawy. Ze ścian na klatce schodowej farba odpada dużymi płatami. Lokatorzy pisemnie prosili Towarzystwo Budownictwa Społecznego o interwencję, ale plan remontów omijał Krzemienną. Sprawa mieszkańców komplikuje się, ponieważ dwóch z nich tworzy wspólnotę. To oni muszą pokryć część kosztów odnowienia klatki schodowej.

– Ten co ma w budynku sklep, jest we wspólnocie. On nie ma interesu, żeby ładować pieniądze w nasz blok, bo tu nie mieszka – uważa jeden z lokatorów.

Do wspólnoty należy również właścicielka jednego z mieszkań. Za ułożenie paneli i pomalowanie ścian w klatce schodowej na swoim piętrze zapłaciła pieniędzmi uciułanymi z renty.

– Gdyby nie syn, nie miałabym pieniędzy na opał –wyznaje. – Jakby żył mąż, moglibyśmy odłożyć pieniądze.

Dyrektor do spraw eksploatacyjno- technicznych TBS ma własny pomysł na remont wbudynku.

– Nie ma sensu malować klatki, jeśli trzeba najpierw zrobić dach. To koszt blisko 70 tysięcy złotych. Wspólnota musiałaby dać 8 tysięcy.

– Nikomu innemu nie zależy na dachu, bo sąsiadom z pierwszego piętra nie zaleje mieszkania. Nie mam z czego odłożyć 4 tysięcy złotych – odpowiada rencistka.

Rozwiązaniem byłoby solidarne oszczędzanie na remont dachu przez wszystkich lokatorów. Trudno jednak żądać takich wyrzeczeń od emerytów i rencistów. W wielu mieszkaniach stały dochód ma tylko jeden z lokatorów.

Mieszkańcy są rozżaleni, że po tylu latach regularnego opłacania czynszu nie mogą liczyć na remont kamienicy. Według TBS, zgromadzili 22 tys. zł na remonty, a zadłużenie wynosi 3,5 tysiąca zł. Obawiają się historii sprzed kilku lat, gdy runęła inna kamienica, a mieszkańców przesiedlono.