n.e. do XVII w. n.e., które pochodzą z różnych rejonów Polski.
Sztuka figuralna neolitu (5500 r. p.n.e. – 2300 r. p.n.e.) charakteryzuje się specyficzną stylizacją przedstawień plastycznych, przedmioty o kształtach bardziej realistycznych są rzadkie.
Ze znaczącym okresem epoki brązu związany jest fenomen kultury łużyckiej, która w ciągu blisko tysiącletniego trwania stworzyła unikalną sztukę figuralną. Bardzo liczne i różnorodne są figurki zoomorficzne, przedstawienia zwierząt, ryb i ptaków.
We wczesnej epoce żelaza w strefie Pomorza Wschodniego mamy do czynienia z tzw. kulturą pomorską. W jej ramach ciekawym zjawiskiem są elementy obrządku pogrzebowego. W grobie zbudowanym z płyt i kamieni umieszczano popielnice z plastycznymi lub rytymi wizerunkami twarzy.
Najbardziej realistyczne przedstawienia pochodzą z VI w. p.n.e., w kolejnych stuleciach są już one coraz mniej wyraziste, a w końcu ulegają całkowitemu uproszczeniu. W okresie przedrzymskim i rzymskim rozwija się osadnictwo związane głównie z kulturą przeworską i wielbarską.
Wyobrażenia twarzy ludzkiej występują w tym okresie przede wszystkim na licznych przedmiotach metalowych zarówno użytkowych, jaki i ozdobach. Z okresu przedchrześcijańskiego znamy jedynie wizerunki bogów.
Twarze świętych są równie częste w początkach chrześcijaństwa, zdecydowanie mniej jest natomiast odwzorowań twarzy postaci świeckich, głównie władców.
Jak czytać kolory szlaków turystycznych?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
