W naszym mieście spędziłem praktycznie większość swojego dotychczasowego życia (pomijając niecałe dwa lata w Dublinie i czas studiów w Liverpoolu). Szczecin „mam na co dzień”, myślę że całkiem dobrze znam to miasto (chociaż z drugiej strony cały czas poznaje nowe miejsca i różne ciekawostki z nim związane).
Lata mojego dzieciństwa i młodości spędziłem na Drzetowie. Z biegiem lat ta okolica zmieniła się nie do poznania. Nie ma już wielkiej polany u zbiegu ulic Komuny Paryskiej i Golisza. Obecnie stoją tam budynki mieszkalne. A to właśnie tam głównie spędzaliśmy ciepłe, wakacyjne dni. Skakaliśmy po drabinkach, huśtaliśmy się, graliśmy w nogę, w siatkę, w kosza, czy nawet „noża” (kto pamięta tę zabawę?). To również tutaj (jak już byliśmy starsi) robiliśmy wieczorno-nocne ogniska. Rynek przy Bandurskiego - miejsce codziennych zakupów - również przestał istnieć. Teraz stoi tam centrum handlowe, fast-food oraz budynek mieszkalny. Wszystko teraz jest inne, nasza dzielnica ewoluowała, jest teraz taka „miastowa”.
Centrum miasta wspominam również z wielkim sentymentem. Centrum Handlowe Finka, Odzieżowiec, Pedet tętniły wtedy życiem. W tych miejscach można było znaleźć praktycznie wszystko, chociażby najnowsze gry komputerowe. Najpierw na kasetach (ach te Commodore 64 i słynne już „cicho teraz, bo się nie wgra”), później Amiga 600 i dyskietki. Przychodziło się z własnymi nośnikami i za opłatą pan sklepikarz nagrywał nam najnowsze gry. Nikt nie przejmował się legalnością pochodzenia nowości, nota bene chyba ustawa o ochronie praw autorskich nie obejmowała jeszcze wtedy gier i programów komputerowych. Po powrocie do domu po chwili wiedziało już pół osiedla, że mamy jakąś nowość. „Mogę do ciebie przyjść?”, „pożyczysz?” - słyszało się od kolegów. Tuż obok Odzieżowca, w okolicy Dachów Paryża mieścił się Amisoft - to tam kupowało się najnowsze wydania Secret Service i grało na automatach w najnowszego Tekkena.
Z kin, do których chodziłem z rodzicami, przetrwały tylko Pionier i Zamek. Z mapy zniknęło kino Mewa, kino w Korabiu, Delfin, Kosmos, Colloseum, Kontrasty. Łezka w oku się kręci wspominając te miejsca. Niektóre z nich nie poradziły sobie z konkurencją multipleksów i do ostatnich dni grały identyczny repertuar.
Moje dzieciństwo to również czas spędzony na Gontynce (Tak! To tam, gdzie kiedyś ma stanąć aquapark, chociaż z każdym kolejnym przesunięciem terminu coraz mniej wierzę w tę bajkę). Basen olimpijski, kwadrat, do którego szczytem możliwości było skoczenie na nogi lub na „bombę”.
Szczecin się zmienia. A ten, tutaj opisywany, to Szczecin sprzed 15-20 lat. Spróbujcie sobie przypomnieć miasto z waszego dzieciństwa. Jakie miejsca budzą najwięcej wspomnień, czy jeszcze istnieją, co się teraz tam znajduje.
Przy okazji tego tematu zastanawiam się, co w niedalekiej przyszłości stanie się nowym meeting pointem, „pod czym” będą się umawiać młodzi ludzie. Czy coś urośnie do miana rangi schodów ruchomych w Pazimie, czy też Grzybka na Bramie Portowej?
Paweł Krzych
autor najpopularniejszego szczecińskiego bloga www.szczecinblog.pl oraz strony na FB Uśmiechnij się - jesteś w Szczecinie.
Lokalny patriota. Pasjonat Szczecina, nowych mediów oraz podróży.
MM Trendy. Szczecin | Styl | Moda | Kultura. Serwis »
Zakaz krzyży w warszawskim urzędzie. Trzaskowski wydał rozporządzenie
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
