Malutkie wiewiórki uratowane przez Dziką Ostoję [zdjęcia, wideo]

W tym roku Marzenę Białowolska z Dzikej Ostoi można będzie śmiało nazwać wiewiórczą mamą. W zeszłym roku uratowała kilkadziesiąt jeży, a w tym wiewiórki.

Trzy wiewiórki do Fundacji trafiły na początku tygodnia. Były bardzo słabe i wyziębione.

- Po ich ciałkach chodziły dziesiątki pcheł - opowiada Marzenia. - Były wszędzie wychodziły z buzi, uszu, noska. Maluchy były odwodnione i wykazywały minimalne reakcje na dotyk. Nie potrafiły jeść z butelki, nawet nie miały na to siły. Musieliśmy delikatnie je karmić, żeby nie zrobić krzywdy.

Dzisiaj są już wyleczone i o wiele silniejsze. Mają apetyt, wydają z siebie już jakieś dźwięki.

- To niesamowite jak one z karmienia na karmienie się zmieniają - śmieje się Marzena.

Dwie wiewiórki cały czas są przy "cioci Marzenie"; w pracy, w domu. Trzecia z nich, najsilniejsza jest już w ośrodku, przy mamie zastępczej.

- Trochę się baliśmy, że karmiąca wiewióra odtrąci nowego malucha, ale wszystko jest dobrze. Samica ma już młode, więc jeden dodatkowy jej wystarczy - dodaje.

Chociaż nie są to pierwsze wiewiórki w Fundacji, to przyrodnicy i tak pogłębiają swoją wiedzę na temat tego, jak się nimi opiekować i jak je karmić, bo nie jest to tak oczywiste jakby się wydawało.

- Właśnie ta obserwacja uświadamiała mi, że złe karmienie oseska przez kilka dni równe jest złemu karmieniu dziecka, dlatego nie róbmy tego na własną rękę - prosi Marzena.