Historia pewnej ulicy na Golęcinie (foto)

W 1855 r przy ul. Dębogórskiej 3-33 powstał jeden z pierwszych na Pomorzu młynów parowych, należący do spółki akcyjnej. Działał aż do 1910 r. Potem budynek zajęła olejarnia.

Po II Wojnie Światowej w byłym młynie parowym, później olejarni uruchomiono produkcję konserw rybnych. Po przeniesieniu produkcji konserw na drugą stronę ulicy, na nabrzeże Oko-Cal, obiekt olejarni przejęła spółka „Metaloport”.

Uruchomienie produkcji konserw (m/in sławnego paprykarza szczecińskiego) w Centrali Rybnej "Gryf-u" na nabrzeżu Oko-Cal, było dla mieszkańców ulicy Dębogórskiej, pobliskich ulic, działkowiczów ogrodów im. Pokoju i błogosławieństwem i przekleństwem. Błogosławieństwem, bo Centrala Rybna otworzyła tu sklep firmowy, w którym zawsze można było zapatrzeć się w świeże ryby i konserwy, przekleństwem ze względu „śmierdzący problem”, przetwórstwo ryb strasznie śmierdziało w całej dzielnicy Golęcino.

Zmiany ustrojowe w Polsce i przejście na gospodarkę rynkową, doprowadziło do upadku rybołówstwa a tym samym i zakładów przetwórczych ryb w Polsce. Obiekty dawnej Centrali Rybnej najpierw jak to zwykle u nas zniszczały, później przejęły je różne spółki, hurtownie i zakłady naprawcze m/in: ELShip Hurt Detal, PHOENIX Polska, KIL sp. Zoo, Centrum blacharsko-lakiernicze Era, AD Metal Konstrukcje Stalowe, Ship Service, Scansia.

Po drugiej stronie ulicy wybudowano stacje benzynową Bobryka i Zakład wykonawstwa szaf i zabudowy wnętrz „Senator”, Cefarm. Obiekt dawnej olejarni miasto przekazało Fundacji Balet, która ma ambitne plany dotyczace jego remontu i przeznaczenia.

Pomimo zaniedbania obiektów po byłej Centrali Rybnej Nabrzeże Oko żyje i jest w pełni wykorzystywane, cumują przy nim statki i holowniki Ship Servisu i nie tylko, widziałem tam też zajętą zjeżdżalnię (pochylnię) do prób łodzi ratunkowych. A naprzeciwko na Odrze stoją doki stoczni Remontowej Gryfia S.A.