Dbamy o nasze oczko wodne

Ogród znajduje się przy bloku. Ma około 9 m długości. Powstawał przez sześć lat.
– Najpierw powstał klomb z iglakiem, potem skalniak, a z czasem zaczęły dochodzić kolejne rośliny. Sama nie wiem, ile ich tu jest – mówi pani Grażyna.

Rzeczywiście w ogrodzie jest mnóstwo roślin. Przebiśniegi, krokusy, hiacynty, kilka rodzajów trzmielin, dwa rodzaje klonu czerwonego, wrzosy, wrzośce, róże pnące, frezja pnąca, świerki, lobelia jednorazowa, juka.

Pośród tego wszystkiego jest oczko wodne, w którym żyją małe żabki przywiezione kiedyś znad jeziora.
– Chcemy tu jeszcze wpuścić raka, ale musimy najpierw go znaleźć –mówi pani Grażyna.

Ogród wymagał mnóstwa pracy, bo ziemia twarda i trzeba było ją ryć, ale wszystkie ciężkie prace  wykonuje w nim syn i mąż pani Grażyny. Ona sama jest pasjonatką swojego ogrodu, wciąż ma nowe pomysły i realizuje je powoli. Każdy kamień został przywieziony tutaj z innego miejsca i specjalnie wybrany.

– Nie mam zbyt dużo wolnych chwil, ale każdą poświęcam na ogród – mówi Grażyna Klepacka. – Jak nic nie będę w nim robić, to nic nie będzie rosło i nie będzie efektu. Po powrocie z pracy zawsze pierwsze kroki kieruję do ogrodu. Wiem, że ludziom się on podoba. Obcy przychodzą i pytają czy mogą sobie zrobić zdjęcie na ogrodzie. Znajomym też się podoba, to oni mnie namówili na udział w konkursie.