Chodzi o to, by nie dać się zwariować – opowieść z czarnym humorem

Teatr Boscha jest szczecińskim teatrem studenckim, powstał z fascynacji twórczością artystów ukazujących absurdalność życia człowieka.

Motywem przewodnim spektaklu stał się obraz Hieronima Boscha „Ogród rozkoszy ziemskich”.

– Nasz obecny spektakl zatytułowaliśmy: „Żyję więc, bo życia nikt nie zatrzyma...”, co jest cytatem jednego z krótkich wierszy młodego polskiego poety, Nestora Mocarskiego, żyjącego w Szkocji. Jego przemyślenia stały się nam bliskie, jako wypowiedź młodego polskiego pokolenia – mówią aktorzy. – W spektaklu ukazujemy bylejakość życia codziennego i próbę oceny sytuacji po to, by nie dać się zwariować.

Dlaczego Sławomir Mrożek i Tadeusz Różewicz?

Tadeusz Różewicz znany jest jako popularyzator teatru absurdu w polskim dramatopisarstwie, czego przykładem jest utwór „Świadkowie albo nasza mała stabilizacja”.

Sławomir Mrożek również pisze sztuki pokrewne teatrowi absurdu, którego najznakomitszym twórcą był Samuel Beckett (1906-1989).

Teatr absurdu rozwijał się w latach 50. i 60. XX wieku i nawiązywał do egzystencjalizmu.

Utwory tego nurtu często cechował brak logiki, powiązań przyczynowo-skutkowych, rozbicie struktury tradycyjnego dramatu, posługiwanie się groteską, parodią, ironią i czarnym humorem. Twórcy mówili o niemożności porozumienia się, rozpadzie więzi międzyludzkich i alienacji.

Czy coś się zmieniło? Chyba nie, skoro Sławomir Mrożek ukazuje nam niedorzeczne
konflikty i sytuacje w „Szczęśliwym wydarzeniu”. Dowcip, satyra, karykatura służą temu twórcy do komentowania nie tylko istotnych problemów politycznych, ale również do ukazania naszego codziennego zmagania się z rzeczywistością.

Scenariusz powstał na podstawie tekstów: Wisławy Szymborskiej, Sławomira Mrożka, Tadeusza Różewicza, Jonasza Kofty, Marka Koterskiego i Nestora Mocarskiego.

Spektakl wyreżyserowała Teresa Ciborska.

Moje Miasto Szczecin www.mmszczecin.pl on Facebook