Chcę pokazać rodzinne teatry

– Zawsze byłem tym, który pierwszy recytował, śpiewał, występował – czy to na uroczystościach rodzinnych, czy szkolnych apelach i akademiach – mówi pan Wojciech. – Tutaj w końcu mogę się swobodnie realizować.

Droga, którą przeszedł, żeby osiągnąć zawodową satysfakcje nie była prosta. W młodości zainteresowania dzielił między teatr i archeologię. Jeździł na wykopaliska archeologiczne w Biskupinie. Ostatecznie sztuka zwyciężyła i młody Wojtek postanowił zdawać do szkoły teatralnej. Ale zdrowy rozsądek podpowiadał rodzicom, że nie jest to najlepszy wybór. Ostatecznie niedoszły aktor trafił do szkoły oficerskiej. Jest absolwentem Akademii Sztabu Generalnego. Jako wojskowy trafił też do Szczecina (pochodzi ze Żnina koło Bydgoszczy). Po kilku latach pożegnał się z wojskiem i zaczął szukać nowej drogi życia. Poznał Zofię Bułgajewską, ówczesną kierowniczkę domu kultury, która postanowiła dać mu szansę i zatrudniła u siebie. Przez rok pracował jako zastępca kierownika, potem już samodzielnie zaczął zarządzać placówką.

– Kocham ludzi a przede wszystkim dzieci i muszę wśród nich przebywać, żeby dobrze się czuć – mówi pan Wojciech. – Kiedy coś organizuję, przygotowuję czy załatwiam – żyję tylko tym.

W domu kultury przy ul. Marcina 2 były już np. zespoły miłośników fantastyki, można się było nauczyć tańca celtyckiego, czy salsy. Obecnie z wielkim powodzeniem działa grupa tańca nowoczesnego „Impact”, czy teatrzyk lalkowy „Tygrysek”. Maluchy mogą także uczestniczyć w zajęciach plastycznych, uczyć się sklejać kartonowe modele lub grać na instrumentach. Jest też oferta dla dorosłych: joga, klub szaradzistów „Sekstans”, czy chór seniora „Magnolia”.

Kierownik ma też oczywiście liczne plany na 2007 rok.

– Nie chcę jeszcze wszystkiego zdradzać – mówi. – Jedną z takich rzeczy, którą szykuję, będzie przegląd teatrzyków rodzinnych.