Charyzma? Tego można się nauczyć

– Dobrym mówcą trzeba się urodzić czy można to wytrenować?

– Wszystko można wyćwiczyć. Trzeba tylko praktykować. Najpierw trzeba przećwiczyć pewne techniki, żeby potem zastosować je w sytuacji krytycznej, czyli podczas wystąpienia. Dobra wiadomość to taka, że nawet charyzma nie jest czymś, z czym człowiek się rodzi. Charyzma oznacza dar łaski. Być może dlatego ludzie często sądzą, że trzeba się z tym urodzić. Charyzma to tajemnicze „coś”, co tak trudno wyrazić słowami, że rozpoznajemy ją dopiero, gdy ją widzimy, czy czujemy. To mieszanka osobowości, uroku, magnetyzmu i entuzjazmu, która natychmiast skupia uwagę ludzi. Niezbadana umiejętność nawiązania intelektualnej i emocjonalnej więzi z drugim człowiekiem, której często towarzyszą skuteczne umiejętności przekonywania. Tego wszystkiego można się nauczyć.

– Co jest najważniejsze w budowaniu charyzmy?

– Ważne, żeby złapać dobry kontakt z publicznością. Okazać, że zależy nam na niej. Publiczność docenia to, że mówca ją szanuje, okazuje zainteresowanie. Trzeba też zbudować pewność siebie. Musimy pamiętać, że jeśli chcemy przekazać jakąś wiedzę, to najpierw musimy ją mieć.

– Często jest tak, że ktoś ma niezbędna wiedzę, ale nie potrafi jej przekazać.

– Każda sytuacja jest inna. Najważniejszą rzeczą, nad jaką powinien zastanowić się mówca, jest cel jego wystąpienia. Druga rzecz to porządna organizacja całego wystąpienia – wstęp, rozwinięcie, zakończenie. Jeżeli chcemy grupę słuchaczy na kursie językowym nauczyć pewnego aspektu języka, to zakładam sobie, że po 60 minutach zajęć słuchacze będą potrafili zachować się np. na lotnisku. Dopóki w wystąpieniu nie będzie konkretnej treści, to język ciała czy świetny głos nic nie pomoże.

– Kiedy przemawiamy do grupy, przemawiamy do różnych osobowości. Jak przyciągnąć ich uwagę? Niektórych przedmiot wykładu nawet nie interesuje.

– Jeśli poprosimy o szczerą informację zwrotną na temat naszego wykładu, to okazuje się, że nie jesteśmy w stanie wszystkich zadowolić. Dlatego najlepiej się wyluzować i po prostu być sobą. Przedstawić wiedzę w sposób naturalny. Można rozpocząć wystąpienie od wybadania potrzeb publiczności. Jeżeli zadamy pytania co ich interesuje albo przedstawimy anegdotę związaną z tematem, to zaczyna się kontakt z publicznością.

– A co ma zrobić osoba, która ma za sobą mnóstwo ćwiczeń, ma wiedzę, a kiedy dochodzi do wystąpienia, jest sparaliżowana tremą? – Nie należy demonizować sytuacji. Nie wiemy jak nas odbierze publiczność, dlatego należy po prostu robić swoje. Najprostsza metoda na wyluzowanie się, to głębokie oddechy. Podczas przygotowywania się do wystąpień publicznych, dużą rolę odgrywa poczucie humoru. Na przykład kiedy robimy oddechy, zamiast liczyć, możemy powtarzać jakiś śmieszny tekst. W tym momencie powinno nam zacząć odpuszczać napięcie.

– A jak się zachować, kiedy mamy do przeprowadzenia rozmowę na konkretny temat z jedną osobą – partnerem, szefem, urzędnikiem?

– Oprócz przygotowania się do rozmowy czy stosowania technik relaksacyjnych, wyobrażajmy sobie, że ta rozmowa się udaje, że wszystko układa się po naszej myśli. Najważniejsze jest ukierunkować się na cel. Takie myślenie powoduje, że zaczynają nam przychodzić do głowy argumenty.

Moje Miasto Szczecin www.mmszczecin.pl on Facebook