Całe życie przed nami

Prawie wszyscy dzisiejsi abiturienci rozpoczynali i kończą naukę w szkole przy Rydla.

- Dwanaście lat to szmat czasu – mówi Ania Niwińska z klasy 3b. – Chodzę do tej szkoły od pierwszej klasy podstawówki, związałam się z nią, więc przykro jest odchodzić.

Pożegnanie z liceum nie obyło się bez łez. Jedni płakali ze smutku inni ze szczęścia.

- Przed nami coś nowego – mówi podekscytowana Małgosia Wiatrzyk z klasy 3b. – Cieszę się, że kończę już tę szkolę i idę na studia. Z nadzieją patrzę w przyszłość.

Małgosia, podobnie jak większość jej kolegów i koleżanek z klasy, nie boi się matury. Bardziej przerażają ich egzaminy na studia. - Obawiam się, że nie dostanę się na wymarzony kierunek – mówi Małgosia. – Nie chcę zawieść rodziców.

Małgosia często wyobraża sobie swoją przyszłość. Siedzi w todze na sali sądowej i broni oskarżonych. Marek Stachowski, jej kolega z klasy, w tym samym czasie prowadzi ważną debatę polityczną w Sejmie. Wie, że będzie politykiem. Agata Gałecka pędzi w „erce” na ratunek ofiarom wypadku samochodowego. Takie marzenia mają maturzyści, egzamin ma im pomóc w ich spełnieniu.

- A jeśli nie dostanę się na studia, co wtedy?– zastanawia się Marek. – Obawiam się zderzenia z rzeczywistością kiedy będzie trzeba znaleźć pracę i zacząć prawdziwe życie.

Mimo obaw w przyszłość patrzą optymistycznie. Nie są sparaliżowani strachem. - Będzie jak ma być – mówi Agata. – Nerwy i strach na pewno nie pomogą.

Jak mówią, liceum będą wspominać jako czas beztroskiej zabawy.

- Na pewno nie można powiedzieć abyśmy się przez te lata nudzili – mówi Klaudia Wilk. - No może poza lekcjami z historii – dodaje z uśmiechem Marek.

Czas spędzony w liceum nie dla wszystkich będzie jednak tylko miłym wspomnieniem.

- Ja zapamiętam zawiść i fałszywość niektórych kolegów – mówi Małgosia. – Niestety te wspólne lata nie zawsze były miłe.

Sala, w której odbędzie się egzamin, była przygotowana już tydzień temu. Ławki i krzesła są ustawione. O godzinie 9 aula zapełniła się uczniami.

- Wielu z nas pójdzie na studia, ale nadal pozostanie dziećmi – uważa Agata. – Niektórzy nie potrzebują zaliczonej matury, już dziś mogą powiedzieć, że są dojrzałymi ludźmi.

Trzymamy kciuki!