Bezrzecze. To była rezydencja jak z bajki. Tyle zostało po pałacu [ZDJĘCIA]

Budowla została wzniesiona na krańcu wsi Bezrzecze (niem. Brunn), w latach 1875-1880. Właścicielem był radca rządowy Otto Friedrich Gebhard von Ramin, który wzniósł siedzibę w miejscu dawnego dworu von Raminów. Pałac ze swoimi dwoma wieżami, centralnym ryzalitem, ze sterczynami oraz krenelażem nawiązywał stylistyką do angielskiego neogotyku.

W tym czasie, czyli pod koniec XIX wieku Brunn rozbudowuje się. Znajduje się tu 20 domów mieszkalnych, liczba mieszkańców w 1894 r. wynosiła 260, wyznania ewangelickiego, ale było wśród nich także 6 Żydów. Wieś i majątek należały do parafii w Wołczkowie. Była tu jedna szkoła podstawowa dla 35 dzieci. Tuż obok wsi wybudowano, należący do garnizonu wojskowego w Krzekowie olbrzymi plac ćwiczeń.

W okresie międzywojennym na Bezrzeczu rozpoczęto budowę domków jednorodzinnych o charakterze willowym. Osiedle dzieli się na dwie części: zachodnią, zwaną Bezrzeczem Górnym - dawna historyczna wieś podmiejska o średniowiecznym rodowodzie, powstała w okresie międzywojennym, oraz wschodnią, zwaną Bezrzeczem Dolnym, której budowa rozpoczęła się w okresie powojennym.

Po śmierci fundatora, właścicielem pałacu i majątku został jego najstarszy syn rotmistrz Ludwig Friedrich Erdmann, a po nim jego syn porucznik Eberhard. W 1937 roku rodzina postanowiła przeprowadzić się do Berlina i sprzedać pałac spokrewnionej rodzinie von Schöning. W 1943 roku majątkiem władał Kurt Schöning.

W trakcie II wojny światowej wieś nie ucierpiała, została zajęta 26 kwietnia 1945 r. przez wojska radzieckie (2 Front Białoruski - 2 Armia Uderzeniowa), a została przekazana administracji polskiej 4 października 1945 roku.

- Na przełomie 1945/1946 roku pałac podpalono, podpalili go polscy osadnicy. Po wojnie przez kilka lat stały jeszcze mury obwodowe budowli. Do naszych czasów zachowały się piwnice tarasu, schody środkowego ryzalitu elewacji ogrodowej, oraz mur z kamieni polnych oddzielający pałac od parku - mówi dr Marek Łuczak, historyk i autor monografii o miejscowościach regionu. - W części piwnicznej tarasu i schodów w latach 90-tych Józef Niedużak, kolekcjoner starych zegarów, urządził warsztat zegarmistrzowski. W 2015 roku na miejscu gdzie stał pałac rozpoczęła się budowa nowego budynku, a prace pod wykop fundamentów w 2016 roku doszły do fundamentów dawnego pałacu. W tym samym roku rozebrano szerokie schody pałacowe od strony ogrodu.