2000 hektarów buraków

Gdy ją otwierano, w 1884 roku, był to jeden z największych zakładów na terenie ówczesnych Niemiec.

Cukrownię od początku systematycznie rozbudowywano. Miała – oprócz koniecznych magazynów i laboratoriów – kilka zakładów rzemieślniczych i cegielnię. Wszystkie zabudowania zajmowały 43 hektary. Cukrownia w latach jej świetności stanowiła człon przemysłu Gumieniec. Mogła się poszczycić własną plantacją buraków na przeszło 2000 hektarów. Dyrektor cukrowni, jego zastępcy i pracownicy mieszkali w pobliżu zakładu. Specjalnie dla nich zbudowano domy na jej terenie. Dzięki temu, jeśli była taka potrzeba, pracownicy szybciej mogli stawić się w pracy.

Cukrownia dziennie mogła przerobić na cukier około 200 tysięcy kilogramów buraków. Ale w sezonie był to nawet milion kilogramów. Podczas II wojny światowej cukrownia na Gumieńcach została mocno zniszczona. Po wojnie rozpoczęto jej przebudowę. Przez niemal 10 lat zbudowano nową elektrownię i kotłownię. Zmodernizowano też wiele starych budynków lub postawiono nowe. Od 5 maja 2005 roku cukrownia jest częścią Spółki Cukrowej „Polski Cukier”.

– W 2003 roku wstrzymano produkcję cukru – mówi Łukasz Wróblewski, rzecznik Krajowej Spółki Cukrowej S.A. – Od tego czasu wykorzystujemy tylko część magazynową do przechowywania cukru. Część magazynów wynajmujemy zachodnim firmom.

Na podstawie książki Marka Łuczaka „Szczecin-Gumieńce”