2 i 3 maja w Szczecinie. Święto Flagi i Konstytucji

Wojewódzkie obchody Dnia Flagi Rzeczypospolitej Polskiej rozpoczną się we wtorek 2 maja o godz. 12 przy Pomniku Czynu Polaków na Jasnych Błoniach. W trakcie ceremoniał wojskowy, przemówienia okolicznościowe, złożenie kwiatów.

Natomiast wojewódzkie obchody Święta Narodowego Trzeciego Maja odbędą się w środę 3 maja przy Pomniku Czynu Polaków na Jasnych Błoniach. Początek uroczystości zaplanowano na godzinę 12 i tu podobnie, jak poprzednio znajdzie się złożenie meldunku, odegranie hymnu państwowego i przemówienia okolicznościowe.

Organizatorami wojewódzkich obu obchodów jest Województwo Zachodniopomorskie, gmina Szczecin i 12 Szczecińska Dywizja Zmechanizowana.

2 maja nie jest dniem wolnym od pracy, jednak wielu Polaków bierze w ten dzień urlop i w tej sposób przedłużają weekend. Część firm "idzie na rękę" swoim pracownikom i też daje im wolne w tym dniu, ale na razie jest to zjawisko raczej incydentalne.

Przypomnijmy, że Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej wprowadzony został ustawą z 20 lutego 2004, a obchodzone jest między dwoma świętami państwowymi, tj. 1 maja (zwanym Świętem Pracy) i 3 maja (Świętem Narodowym 3 Maja). Tego samego dnia obchodzony jest też Dzień Polonii i Polaków za Granicą.

Jako ciekawostkę przypomnijmy, że 2 maja 1945 r. polscy żołnierze biorący udział w zdobywaniu Berlina umieścili biało - czerwoną flagę na Kolumnie Zwycięstwa - Siegessäule oraz na Reichstagu (choć na radzieckich filmach to Rosjanie tam umieścili swoją flagę). W latach Polski Ludowej właśnie w tym dniu zdejmowano bardzo szybko flagi po 1 maja, aby nie były eksponowane w dniu zniesionego przez władze komunistyczne Święta Konstytucji 3 Maja. A 3 maja święto wbrew komunistom obchodziła zapomniana dziś partia Stronnictwo demokratyczne, wywodzące swoje korzenie jeszcze sprzed II wojny światowej (w Szczecinie działacze zbierali się pod pomnikiem Mickiewicza).

Warto też wiedzieć, że pierwotnie polską barwą narodową nie byłą czerwień, jak dziś, a karmazyn. ten kolor, uważany za najszlachetniejszą z barw, uznawany był za symbol dostojeństwa i bogactwa.

Barwami królewskimi Rzeczypospolitej Obojga Narodów był sztandar złożony z trzech pasów, tj. dwóch czerwonych umieszczonych w dole i na górze oraz oddzielającym go pasie białym, na których umieszczano zwykle czterodzielny Herb Rzeczypospolitej Obojga Narodów o czerwonym tle zawierający dwa pola przedstawiające białego Orła w koronie, czyli symbol Korony i dwa z wizerunkiem Pogoni - herbu Litwy. Na tarczy sercowej znajdował się najczęściej herb rodowy aktualnie panującego monarchy.

Po raz pierwszy polskie barwy zostały uregulowane uchwałą Sejmu Królestwa Polskiego z 7 lutego 1831 na wniosek posła Walentego Zwierkowskiego, wiceprezesa Towarzystwa Patriotycznego. Był to kompromis między barwą białą (nadaną przez Augusta II Mocnego i proponowaną przez konserwatystów) i trójbarwną - biało-czerwono-szafirową (barwami konfederacji barskiej proponowanymi przez Towarzystwo Patriotyczne).

Po odzyskaniu niepodległości po I wojnie światowej barwy i kształt flagi uchwalił Sejm Ustawodawczy 1 sierpnia 1919 r. W ustawie podano:

- Za barwy Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się kolor biały i czerwony w podłużnych pasach równoległych, z których górny - biały, dolny zaś - czerwony.

Dwa lata później Ministerstwo Spraw Wojskowych wydało broszurę, w której sprecyzowano odcień czerwieni definiując ją jako karmazyn, ale w 1927 odcień koloru czerwonego został zmieniony na cynober, ten sam kolor został użyty w definicji flagi w ustawie z 1955 r.

Zobacz również: Szczecinianie świętowali 1 Maja